عوارض پرخوری
پرخوری یکی از دلایل اصلی چاقی و افزایش وزن در بین مردم است. این مسئله به خصوص در نوجوانان و افراد دارای افزایش وزن، شدت بیشتری دارد. پرخوری برای همه افراد در برخی مواقع اتفاق می افتد. به طور مثال در مناسبت ها، جشن ها و اعیاد مختلف ممکن است پرخوری کنیم، اما این مسئله موقتی است و یک مشکل دائمی نیست.
پرخوری زمانی دردسر ساز می شود که به یک عادت و رفتار دائمی تبدیل شود. برای برخی از افراد، پرخوری از کنترل خارج می شود، به صورت یک اتفاق منظم در می آید و از مرز اختلال پرخوری عبور می کند.
پرخوری چیست؟
اختلال پرخوری (BED) نوعی اختلال غذایی شدید، تهدید کننده و قابل درمان است که با دوره های مکرر خوردن مقادیر زیادی غذا مشخص می شود. این اختلال با علائمی مانند احساس از دست دادن کنترل در هنگام پرخوری، احساس خجالت پس از آن، پریشانی یا احساس گناه همراه است. مبتلایان به BED حتی اگر گرسنه نباشند ممکن است در طول دوره های زمانی کوتاه، غذای زیادی بخورند.
علائم تشخیص پرخوری
افرادی که در طول وعده های اصلی غذایی (صبحانه، ناهار و شام) حجم زیادی غذا میل می کنند را نمی توان در گروه افراد پرخور در نظر گرفت. اختلال پرخوری علائم جدی تر و بیشتری دارد که عبارتند از:
- غذا خوردن در دوره های زمانی کوتاه مدت با حجم بالا( به طور مثال: در دوره های 2 ساعته بیشتر از حد معمول غذا می خورند)
- احساس عدم کنترل بر غذا خوردن در طول دوره های زمانی(به عنوان مثال: فرد نمی تواند غذا خوردن را متوقف کند؛ یا نمی تواند آنچه را که می خورد و مقدار آن را کنترل کند)
- غذا خوردن خیلی سریع تر از حالت عادی
- خوردن مقادیر زیاد غذا بدون احساس گرسنگی
- غذا خوردن تا زمان احساس ناراحتی از سیری
- احساس انزجار از خود، افسردگی یا احساس گناه پس از آن
- نوسانات قابل توجه وزن(بالا و پایین)
- گرفتگی معده و سایر مشکلات گوارشی(یبوست، ریفلاکس اسید و غیره)
چه عواملی باعث اختلال پرخوری می شوند؟
هنوز دلایل پرخوری به خوبی شناخته نشده اند، اما به احتمال زیاد اختلال پرخوری به دلیل عوامل مختلفی از جمله موارد زیر است:
ژنتیک
افراد مبتلا به BED ممکن است حساسیت به دوپامین(ماده شیمیایی مغز که مسئول احساس پاداش و لذت است) را افزایش دهند. همچنین شواهد محکمی در مورد ارثی بودن این اختلال وجود دارد.
جنسیت
پرخوری در زنان بیشتر از مردان رخ می دهد. این ممکن است به دلیل عوامل بیولوژیکی زمینه ای باشد.
تغییرات در مغز
نشانه هایی وجود دارد که ثابت می کند، افراد مبتلا به اختلال پرخوری ممکن است تغییراتی در ساختار مغز داشته باشند؛ که منجر به افزایش واکنش به غذا و کنترل کمتر بر روی خود می شود.
وزن
تقریباً 50٪ از افراد مبتلا به BED چاقی دارند و 25-50٪ بیمارانی که به دنبال جراحی کاهش وزن هستند از معیارهای BED برخوردار هستند. افزایش وزن ممکن است هم علت و هم نتیجه این اختلال باشد.
شکل بدن
افراد مبتلا به BED اغلب تصور منفی از بدن خود دارند. نارضایتی از بدن، رژیم گرفتن و پرخوری به پیشرفت این اختلال کمک می کند.
ضربه عاطفی
وقایع استرس زای زندگی مانند آزار، مرگ، جدایی از یکی از اعضای خانواده یا تصادف رانندگی که باعث ضربه عاطفی به فرد می شوند، از عوامل مهمی هستند که می توانند منجر به پرخوری شوند.
سایر مشکلات روانی
تقریباً 80٪ از افراد مبتلا به BED حداقل یک اختلال روانشناختی دیگر مانند فوبیا، افسردگی، اختلال استرس پس از سانحه، اختلال دو قطبی، اضطراب یا سوء مصرف مواد مخدر دارند.
روش های جلوگیری و درمان اختلال پرخوری
اگرچه هیچ روش مطمئنی برای جلوگیری از اختلال پرخوری وجود ندارد، اما اگر علائم پرخوری دارید، از متخصصان تغذیه کمک بگیرید. درمان ممکن است رفتارهای پرخوری، اضافه وزن، تصویر ذهنی فرد از بدن خود، مشکلات بهداشت روانی یا ترکیبی از این موارد را هدف قرار دهد.
گزینه های درمانی شامل رفتار درمانی شناختی، روان درمانی بین فردی، رفتار درمانی دیالکتیکی، درمان لاغری و دارو هستند. در بعضی از افراد، ممکن است فقط به یک نوع روش درمانی نیاز باشد، در حالی که دیگران ممکن است لازم باشد، ترکیبی از چند روش درمانی را امتحان کنند تا به نتیجه مناسب برسند.
اگر فکر می کنید؛ یکی از دوستان یا عزیزانتان مشکل پرخوری دارد، قبل از وخیم شدن اوضاع او را به سمت رفتارهای سالم تر و حرفه ای تر سوق دهید.
در هنگام بحران های عاطفی و مشکلات مربوط به سلامت روان از روانشناس یا در صورت لزوم از روان پزشک کمک بگیرید.
به فرزندان خود، صرف نظر از وزن و شکل بدنشان اعتماد به نفس بدهید، تا از ظاهر و بدن خود احساس رضایت داشته باشند. این کار باعث می شود تا در آینده به مشکلاتی مانند پرخوری دچار نشوند.